|
Watermolen Deurne
De watermolen aan de Vlierbeek Emile Seipgens werd in 1837 te Roermond geboren als zoon van een bierbrouwer. Zijn ouders zagen hem graag priester worden, maar zijn hart lag bij de letteren. Hij schreef o.a. het drama ‘De watermolen aan de Vlierbeek’, het toneelstuk werd in 1875 in Amsterdam en in 1887 in Antwerpen opgevoerd, “telkens met den meesten bijval”. In Duitsland werd het werk in 1878 uitgegeven onder de titel Die Wassermühle am Fliederbach. Het liefdesdrama Bedrijf 1) Sibille is
werkzaam als dienstmeid op de watermolen aan de Vlierbeek, Hendrik werkt er
als knecht. Ze worden verliefd, maar Hendrik trouwt de rijke molenaarsdochter
en Sibille vertrekt ontgoocheld uit de molen. Bedrijf 2) Hendriks
vrouw Hanna lijdt aan de vallende ziekte. Als zij met het inmiddels geboren
dochtertje op de brug over de beek staat, komt juist Sibille langs die haar
vervloekt. De vrouw krijgt een toeval en valt met dochter in de beek.
Hendrik, inmiddels eigenaar en mulder van de watermolen weet nog wel zijn
dochter te redden maar niet zijn vrouw. Bedrijf 3) Mulder
Hendrik wordt er van verdacht zijn vrouw vermoord te hebben en wordt
opgesloten, maar na enige maanden komt hij vrij wegens gebrek aan bewijs. Hij
durft nu niet Sibille te huwen, bang als hij is dat zijn dorpsgenoten, die
van hun vroegere relatie weten, daarin een bewijs van schuld zullen zien. Sibille
vertrekt verbitterd en stort zich in een huwelijk met een geweldadige en
veelal dronken man. Ze krijgt een zoon. Haar echtgenoot heeft de beleefdheid
spoedig te sterven (de formulering is van een recensent uit 1875) en ze keert
terug naar het dorp. Bedrijf 4) Sibille
haat molenaar Hendrik vanwege haar ongelukkig leven en probeert de haat op
haar zoon over te brengen. “En als ik niet meer zijn zal, zult gij u
herinneren, dat het eenige wat ik u vermaken kan, het eenige wat ik u heb
nagelaten, mijn haat is tegen dien man !” Ze vertelt aan Hubertine, de
dochter van Hendrik dat haar vader verantwoordelijk is voor de dood van haar
moeder en Hubertine breekt met haar vader. Maar dan blijkt de zoon van
Sibille verliefd te zijn op Hubertine en Sibille herroept haar beschuldiging.
Op de brug waar ook Hanna viel, valt Sibille en de molenaar is ook dit keer
net te laat om haar te redden. Stervend geeft zij nog de zegen aan de jonge
geliefden. Volgens de schrijver wordt de strekking van het drama samengevat met het Griekse woord Ανάγϰη dat aan het stuk meegegeven wordt. Hij vertaalt het met toeval, lotsbeschikking en noodlot.
|
